Zimowy wypoczynek w Zakrzowie k. Kalwarii Zebrzydowskiej

W pierwszym tygodniu ferii zimowych 26 uczniów SP 6 wraz z rówieśnikami z parafii pw. św. Barbary wypoczywało i nabierało sił ducha na wyjeździe oazowym. Wspólnie modliliśmy się, bawili i wypoczywali. Rozgrywki sportowe na hali oraz tańce integracyjne wzmacniały naszą tężyznę fizyczną, a wiosenna aura sprzyjała zażywaniu świeżego powietrza na placu zabaw i huśtawkach.

Na początku turnusu cenne dla nas wszystkich było przejście przez Bramę Miłosierdzia w Katedrze na Wawelu. Przeżyliśmy to jako świadome wejście w objęcia miłosiernego Ojca, z miłością i czułością przygarniającego swoje dzieci. Krótka lekcja historii Polski w Krakowie, a zwłaszcza na Wawelu, nawiedzenie grobów królewskich pod katedrą i tych znajdujących się w bazylice, nagrobków wielkich bohaterów, Krypty Wieszczów Narodowych, oddanie czci prochom patronów naszych szkół, poecie Juliuszowi Słowackiemu… To wszystko uświadomiło nam, jak bardzo blisko jesteśmy tego, co ważne i istotne, jak historia łączy się z teraźniejszością, to, co śmiertelne z tym, co nieprzemijające, a niebo z ziemią. Na zakończenie oazy z pogłębioną wiarą i zrozumieniem powtórzyliśmy nasze zawierzenie Dobremu Bogu, przechodząc przez Bramę Miłosierdzia w Bazylice Ofiarowania  NMP w Wadowicach. W muzeum Domu Rodzinnego Jana Pawła II szukaliśmy drogowskazów, które nam zostawił, aby pięknie i wartościowo przeżyć młodość, bo jak uczy wadowicka maksyma „czas ucieka, wieczność czeka…”

Podczas oazy zastanawialiśmy się, na czym powinna polegać wielkopostna przemiana, jak Jezusowi Miłosiernemu otwierać bramy swego życia? Uczynki miłosierdzia zilustrowane w konkursie plastycznym pokazały, że dobrze odczytaliśmy, co to znaczy mieć „wyobraźnię miłosierdzia”, której uczył nas JP II. A oto nasze wspólne rekolekcyjne postanowienie: uśmiechem i dobrym sercem zmieniać świat, zaczynając od tych, którzy są najbliżej nas! – w rodzinie, wśród przyjaciół i znajomych i oczywiście w gronie szkolnych kolegów...